فرداد

فرداد خاطراتی از شهید عبدالحسین عجمی

     ┄┅┅┅┅❀💠❀┅┅┅┅┄

دخترا بی سر و صدا پایین باشین تا صداتون نکردم بالا نیاین.

کربلایی مرضیه، رعنا قد، بی‌‌‌ ‌چسان فسان، بی ‌‌غَل و غَش، جگردار، سر تا قدم زنانگی بود. به قول معروف، دست سبکی هم داشت. ساعتی بعد، خاله بنی صدا زد: «دخترا بیاین بالاخانه، برارِتون (برادرتان) ببینین!»

یکی در میان از پاچونه‌ها رفتیم اتاق بالا. کنار رختخواب مادرم، نوزادی با قد و قواره‌ای لاغر و کشیده با موهایِ سیاه و پر پشت خوابیده‌بود. ما چهار تا خواهر دورش را گرفته‌بودیم و چشم از صورتش برنمی‌‌داشتیم. تا زیر بغلش با پارچه سفید محکم قنداق شده‌بود. دست‌های کوچک و استخوانی‌اش را مشت کرده‌بود. آرام مشتش را باز کردم. ناخن‌هایی صورتی و بلند داشت.

قابله با صورت پهن و رویی گشاده پرسید: «اسمشو چی می‌ذارین؟»

مادر گفت: «عبدالحسین»

📚 #معرفی_کتاب_انتشارات_قائمیه

📚 #فرداد

🖌 به قلم: #بتول_عامری